|
Spośród ssaków drapieżnych jedną z najliczniejszych grup, występujących prawie na całym świecie, stanowią drapieżniki należące do rodziny psów. Z rodziny tej bardzo rozpowszechniony jest wilk. Właś
ciwym wilkiem należy jednak nazywać tylko wilka europejsko-azjatyckiego, który zamieszkuje Europę i część Azji, oraz wilka północno-amerykańskiego zamieszkującego Amerykę Północną. Zwane natomiast wilkami: wilk indyjski zamieszkujący Indie, najbardziej zbliżony obyczajami do wilka europejsko-azjatyckiego i północno-amerykańskiego, wilk japoński zamieszkującego Japonię oraz wilk pustynny zamieszkujący Tybet i Mongolię różnią się tak zasadniczo trybem życia od wilków właściwych, że wyodrębnić je trzeba w oddzielną grupę drapieżników, zbliżonych bardziej do szakali.
Z wymienionych zwier
ząt najgroźniejszym drapieżnikiem jest wilk europejsko-azjatycki
Bardzo jasne ubarwienie nie ma jednak nic wspólnego z albinizmem, który jest niezmiernie rzadki, natomiast zdecydowanie ciemne - melanizm występuje. Literatura przytacza wiele przypadków melanizmu u wilków.
Według B.Świętorzeckiego w 1812 roku ubito trzy czarne wilki na Litwie, z których jeden, wypchany, znajdował się w Postawach. W okresie międzywojennym przez kilka lat grasowała w Karpatach wataha czarnych wilków, z których kilka sztuk odstrzelono. Ciekawe jest to, że , jak zaobserwował prof. M.Jaroszyński, który spotkał tę watahę w czasie rykowiska, prowadząca wilki wilczyca (wadera) była normalnie ubarwiona.
O czarnych wilkach wspomina również prof. E.Niezabitowski w pracy pt."Klucz do oznaczania zwierząt kręgowych Ziem Polski".
O wilkach albinosach wspomina artykuł Ryszkiewicza. Wilk częściowy albinos ubity był w okresie międzywojennym w leśnictwie Belmont. Poza tym nie można znaleźć ani jednej notatki o albinizmie, która byłaby godna wzmianki. Być może, że wilki albinosy, przeważnie o słabszej i bardziej wątłej budowie, nie znajdują warunków do życia w wilczej gromadzie(...).
|
